Dat is best een lastig verhaal en lang niet voor iedereen duidelijk. Op foto’s rusten auteursrechten. Dit is geregeld in de auteurswet. Dit betekent dat er voor het gebruik van foto’s duidelijke regels gelden. Zo mogen foto’s alleen met toestemming van de maker (de fotograaf) gebruikt worden, en is naamsvermelding verplicht. Het gebruik van foto’s wordt geregeld via een gebruikslicentie: de fotograaf geeft u toestemming om de foto’s te gebruiken. Hier staan kosten tegenover.

Dupho (de beroepsorganisatie voor alle professionele fotografen en beeldmakers in Nederland) heeft een handige infopraphic ontwikkeld voor alle makers en gebruikers van beeld.

Auteursrechten houden op met bestaan 70 jaar na het overlijden van de maker van een werk. Het antwoord is dus feitelijk ‘ja’, maar u zult nog 70 jaar moeten wachten. Je kunt dit oplossen door een onbeperkte gebruikslicentie. Dit betekent dat je de beelden onbeperkt voor eigen doeleinden mag gebruiken. Hier hangt echter wel een aardig prijskaartje aan.

Je mag de foto’s natuurlijk gebruiken voor FB en Instagram, mits je mijn naam noemt (of via een tag) bij de foto.

Ik vind het erg leuk om het verhaal van een shoot te vertellen op mijn website of beknopt op social media. Mocht je er echt bezwaar tegen hebben dat ik je foto’s gebruik, laat me dat dan duidelijk weten. Ik respecteer ieders beslissing.

Nee, ik lever mijn foto’s alleen af als ze helemaal bewerkt zijn. De bewerking van de foto’s is een essentieel onderdeel van mijn fotografiestijl en identiteit.  Ik zet me 100% in om ervoor te zorgen dat je de kwaliteit en fotografiestijl krijgt waarvoor je hebt gekozen en die aansluit op het Beeld- en Marketingplan.

De Auteurswet beschermt de privacy van geportretteerde personen. Voor publicatie van een in opdracht gemaakt portret is altijd toestemming nodig van de geportretteerde. Dit is dus altijd in overleg. Personen die op initiatief van de fotograaf zijn gefotografeerd, hebben daarentegen een minder goede bescherming. In het kader van de persvrijheid kan de geportretteerde zich dan alleen tegen publicatie verzetten als hij daarbij een 'redelijk belang' heeft. Dat belang kan te maken hebben met de bescherming van zijn privacy, maar ook met zijn commerciële belangen. Zo is het niet toegestaan om het portret van bekende personen te gebruiken voor reclame als zij daar geen toestemming voor hebben gegeven.

Drukkleuren en beeldschermkleuren hebben een andere opbouw. Drukkleuren zijn opgebouwd uit vier kleuren: cyaan, magenta, yellow en black. Een beeldscherm is opgebouwd uit drie kleuren: rood, groen en blauw. Wanneer je tinten uit die twee verschillende kleursoorten mengt, krijg je ook andere tinten gemengde kleuren. Wat oranje is op je beeldscherm kan rood zijn als je het drukt. Of geel op je drukwerk kan er groen uitzien op je scherm.

Je kan daardoor nooit een PDF op je beeldscherm vergelijken met een gedrukt bestand dat je ernaast houdt, en dan verwachten dat het een 1-op-1 match is.

Er zijn uitzonderingen; veel vormgevers hebben beeldschermen die speciaal gekalibreerd zijn voor weergave overeenkomstig met drukwerk. Daardoor zijn de verschillen minimaal.

Overigens kan de kleur van de foto op jouw beeldscherm anders overkomen dan de kleur, zoals door mij is bedoeld. De juiste kleurweergave valt en staat met hoe jouw computer gekalibreerd is.

De weergave op je beeldscherm is een andere dan een folder die je in je handen vast hebt. Zonder al te technisch te worden, is het lastig uitleggen. Een beeldscherm is opgebouwd uit dots per inch (pixels naast elkaar). Een beeldscherm heeft 72 dots per inch (dpi). Drukwerk dat er scherp uitziet heeft minimaal 300 dpi.

Dus een beetje grof gezegd: alles wat je op je beeldscherm ziet, is in drukwerk minimaal 4 keer zo klein. Wanneer jij dus een foto op je beeldscherm bekijkt en denkt: die is wel goed genoeg om groot te printen in mijn folder, maak hem dan vier keer zo klein en beoordeel of dat nog steeds groot genoeg is in centimeters.

Daarnaast kan een bestand dat in 72 dpi is opgeslagen niet worden omgezet naar 300 dpi. De pixels hebben een vaste grote. Dit kun je vergelijken met een emmer vol met tennisballen. Wanneer er 72 tennisballen in de emmer passen, kun je er niet opeens 300 inproppen. Minder past echter wél. Als is de emmer dan niet meer vol. Verkleinen van een foto kan daardoor altijd. Vergroten niet.

Op fotografische werken zitten auteursrechten. Dit geldt tot minimaal 70 jaar na iemands dood. Foto’s zijn beschermd tegen kopiëren en gebruik zonder te betalen. Doe je dit wel, dan kunnen hier hoge boetes op staan. Zo is het auteursrecht nu eenmaal geregeld in Nederland. Uiteraard krijg je wel toestemming om mijn foto’s te gebruiken, maar de auteursrechten zijn in principe niet overdraagbaar. Over alles valt te praten, dus wil je dit wel dan hangt hier een ander prijskaartje aan.

Het mes snijdt aan twee kanten. Jij wilt toch ook niet, dat wanneer jij door mij foto’s laat maken van jouw merk/bedrijf/dienst, dat iemand anders dan zonder pardon die foto’s vanaf jouw website downloadt en op zijn/haar eigen website gebruikt?

Mocht je er toch voor kiezen om Google Images te gebruiken (wat meestal niet aan te bevelen is), check dan te allen tijde de oorspronkelijke pagina om de gebruiksvoorwaarden van de foto na te lezen. Het oneigenlijk gebruiken van een foto kan namelijk leiden tot een fikse financiële kater. Zeker Getty heeft er een handje van om torenhoge (honderden tot soms wel duizenden euro’s) rekeningen te sturen bij het onrechtmatig gebruiken van foto’s.

Onderin de website staat een link, die je naar een pdf met de algemene voorwaarden brengt. Bekijk ze ook hier.